Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (1955-2011)
Ο αυτάρκης φτιάχνει τον καφέ του μόνος του
Ο αυτάρκης φτιάχνει τον καφέ του μόνος του.
Στον κήπο του λίγοι σπόροι καφέ
και τεύτλα για τη ζάχαρή του.
Αργοπορία
Έφυγε γρήγορα το καλοκαίρι: Δεν προφτάσαμε.
Μεγάλα σύγνεφα κρέμονται πάνω απ’ τα βουνά
σαν προσωπεία αρχαίας τραγωδίας. Τι να κάνουμε;
Τα παπούτσια μας, όσο παλιά, πάντοτε μας στενεύουν λίγο.
Μας στενεύει το φως, μας στενεύει το σύγνεφο.
Φτάνουμε μπροστά σ’ ένα ανθισμένο δέντρο
μπροστά στο ψωμί, μπροστά στο νερό,
μπροστά στο πιο αυριανό παράθυρο
κάπως αμήχανοι, λαχανιάζοντας,
με την αίσθηση μιας αιώνιας καθυστέρησης.
Στα 200 π.Χ.
«Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμοίων-»
Μπορούμε κάλλιστα να φαντασθούμε
πώς θ’ αδιαφόρησαν παντάπασι στην Σπάρτη
για την επιγραφήν αυτή. «Πλην Λακεδαιμονίων»,
μα φυσικά. Δεν ήσαν οι Σπαρτιάται
για να τους οδηγούν και για να τους προστάζουν
σαν πολυτίμους υπηρέτας.
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Κύπρος
Στο σοφό μας φίλο Ν.Γ. Πολίτη
Καλώς μας ήρθατε, παιδιά! Στην Κύπρο την αέρινη,
στη Μακαρία τη γη,
στάζει το μέλι διαλεχτό σαν πρώτα; Ακόμα γίνεται
τ’ ολόγλυκο κρασί;
Του Λουκά Αξελού
Συνομιλία μ’ έναν φοροεισπράκτορα περί ποιήσεως
Αρχίζεις να σπρώχνεις μια λέξη στο στίχο
κ’ η λέξη δε μπαίνει.
Επιμένεις και σπάει.
Η νοσταλγία γυρίζει
Η γυναίκα γδύθηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι
ένα φιλί ανοιγόκλεισε πάνω στο πάτωμα
οι άγριες μορφές με τα μαχαίρια αρχίσαν
να ξεπροβάλλουν στο ταβάνι
στον τοίχο κρεμασμένο ένα πουλί πνίγηκε κι έσβησε
ένα κερί έγειρε κι έπεσε απ’ το καντηλέρι
έξω ακουγόνταν κλάματα και ποδοβολητά
